Πόσες φορές έχουμε αλήθεια τρέξει πίσω από τα παιδιά μας
με ένα κουτάλι στο χέρι γεμάτο φαγητό; Πολλές μαμάδες παραπονιούνται πως το
παιδί τους δεν τρώει και...
ανησυχούνε μήπως αρρωστήσει. Γιατί όμως το παιδί μας αντιδράει έτσι; Είναι το καθημερινό κυνηγητό η καλύτερη μέθοδος για να φάει και τι θα γίνει;
Απαντήσεις δίνει η Καρολίνα Ευαγγελία Κάπογλου – Κλινική Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, BSc-Επιστημονική Υπεύθυνη ΑΠΙΣΧΝΑΝΣΙΣ – ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ, Ιωαννίνων . Ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Διατροφολογικής Εταιρείας.
Η πίεση που ασκούμε συνήθως στα παιδιά μας για να καταναλώσουν όλο τους το φαγητό όχι μόνο δεν έχει αποτελέσματα, αλλά τις περισσότερες φορές δημιουργεί στρες που κάθε άλλο παρά το βοηθάει στην ομαλή ψυχική και συναισθηματική του ανάπτυξη. Στην καλύτερη περίπτωση η ώρα του γεύματος μπορεί να είναι ένα παιχνίδι κυνηγητού, όταν όμως η πίεση από τους γονείς είναι εξαιρετικά έντονη, εκείνη η ώρα μετατρέπεται σε μαρτύριο για το παιδί. Κάτι τέτοιο μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις, όπως είναι η ανορεξία ή η παχυσαρκία, καθώς το νήπιο συνδέει το φαγητό με το στρες που νιώθει κατά την ώρα του γεύματος, κι έτσι είτε το αποστρέφεται, είτε πιέζει κι αυτό τον εαυτό του προκειμένου να μην «απορριφθεί» από τους γονείς του. Σε περίπτωση λοιπόν που το παιδί μας δεν παρουσιάζει κάποια αφύσικη ανορεξία, καλό θα ήταν να μην επιμένουμε στο θέμα του φαγητού!
Ένα άλλο που πρέπει να προσέξουμε είναι η έμφαση στις σωστές διατροφικές συνήθειες για καλή υγεία, σωστή λειτουργία του οργανισμού και πρόληψη παχυσαρκίας . Έτσι οι γονείς θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά, δίνοντας οι ίδιοι το καλό παράδειγμα. Καλό θα ήταν η ώρα των καθημερινών γευμάτων να είναι μια μικρή ιεροτελεστία για όλη την οικογένεια, εάν και εφόσον οι ρυθμοί της ζωής σας το επιτρέπουν. Προτιμήστε να φάτε όλοι μαζί στο τραπέζι, φροντίστε να είναι ήρεμο το παιδί ώστε να καταναλώσει αργά και με ηρεμία την τροφή του, να την μασήσει καλά πριν την κατάποση και να μάθει να την απολαμβάνει. Μπορείτε να του διηγείστε χαμηλόφωνα μια ιστορία όσο το ταΐζετε, ή να ξεφυλλίζετε ένα παραμύθι με ωραίες εικόνες. Εάν το μικρό σας θέλει να απασχολείται με ένα παιχνίδι την ώρα του φαγητού, καλό θα ήταν το παιχνίδι αυτό να μην είναι θορυβώδες.
ανησυχούνε μήπως αρρωστήσει. Γιατί όμως το παιδί μας αντιδράει έτσι; Είναι το καθημερινό κυνηγητό η καλύτερη μέθοδος για να φάει και τι θα γίνει;
Απαντήσεις δίνει η Καρολίνα Ευαγγελία Κάπογλου – Κλινική Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, BSc-Επιστημονική Υπεύθυνη ΑΠΙΣΧΝΑΝΣΙΣ – ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ, Ιωαννίνων . Ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Διατροφολογικής Εταιρείας.
Η πίεση που ασκούμε συνήθως στα παιδιά μας για να καταναλώσουν όλο τους το φαγητό όχι μόνο δεν έχει αποτελέσματα, αλλά τις περισσότερες φορές δημιουργεί στρες που κάθε άλλο παρά το βοηθάει στην ομαλή ψυχική και συναισθηματική του ανάπτυξη. Στην καλύτερη περίπτωση η ώρα του γεύματος μπορεί να είναι ένα παιχνίδι κυνηγητού, όταν όμως η πίεση από τους γονείς είναι εξαιρετικά έντονη, εκείνη η ώρα μετατρέπεται σε μαρτύριο για το παιδί. Κάτι τέτοιο μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις, όπως είναι η ανορεξία ή η παχυσαρκία, καθώς το νήπιο συνδέει το φαγητό με το στρες που νιώθει κατά την ώρα του γεύματος, κι έτσι είτε το αποστρέφεται, είτε πιέζει κι αυτό τον εαυτό του προκειμένου να μην «απορριφθεί» από τους γονείς του. Σε περίπτωση λοιπόν που το παιδί μας δεν παρουσιάζει κάποια αφύσικη ανορεξία, καλό θα ήταν να μην επιμένουμε στο θέμα του φαγητού!
Ένα άλλο που πρέπει να προσέξουμε είναι η έμφαση στις σωστές διατροφικές συνήθειες για καλή υγεία, σωστή λειτουργία του οργανισμού και πρόληψη παχυσαρκίας . Έτσι οι γονείς θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά, δίνοντας οι ίδιοι το καλό παράδειγμα. Καλό θα ήταν η ώρα των καθημερινών γευμάτων να είναι μια μικρή ιεροτελεστία για όλη την οικογένεια, εάν και εφόσον οι ρυθμοί της ζωής σας το επιτρέπουν. Προτιμήστε να φάτε όλοι μαζί στο τραπέζι, φροντίστε να είναι ήρεμο το παιδί ώστε να καταναλώσει αργά και με ηρεμία την τροφή του, να την μασήσει καλά πριν την κατάποση και να μάθει να την απολαμβάνει. Μπορείτε να του διηγείστε χαμηλόφωνα μια ιστορία όσο το ταΐζετε, ή να ξεφυλλίζετε ένα παραμύθι με ωραίες εικόνες. Εάν το μικρό σας θέλει να απασχολείται με ένα παιχνίδι την ώρα του φαγητού, καλό θα ήταν το παιχνίδι αυτό να μην είναι θορυβώδες.
Ας μην ξεχνάμε πως το φαγητό, πέρα από ανάγκη είναι και μια γλυκιά συνήθεια. Οι γεύσεις είναι ένα κομμάτι των αναμνήσεών από τα παιδικά μας χρόνια, ένα κομμάτι από την κουλτούρα μας, αλλά και την προσωπικότητά μας, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέχρι σήμερα. Ας μην στερήσουμε αυτή τη γλυκιά συνήθεια από τα παιδιά μας. Με την σωστή πρόληψη, την απαραίτητη φροντίδα, η ώρα του φαγητού μπορεί να γίνει η καλύτερη ώρα της ημέρας, όχι μόνο για τα ζουζουνάκια μας, αλλά και για εμάς τους ίδιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου